Nog nooit eerder verliep de wintersnoei zó snel als dit jaar, op 12 januari 2020! Met totaal elf deelnemers waren we in welgeteld twee uur helemaal klaar. Zelfs inclusief de afvoer van het vele snoeimateriaal Eén geoliede machine! En uiteraard weer afgesloten met een heerlijke lunch waarbij zowel de wijnen van 2018 als de aardappel-prei soep van Irene uitstekend in de smaak vielen.

 

Hoe zit het ook alweer met die wintersnoei?

Op onderstaande foto zie je het ‘startpunt’ (klik op de foto’s voor full-size)

Je ziet een horizontale ‘ligger’ en een ‘hark’ aan takken die recht omhoog groeien. Van die uitlopers hebben we afgelopen jaar de druiven geoogst. We snoeien (meestal) volgens de zogenaande guyot methode, wat inhoudt dat die hark er helemaal af gaat:

Da’s best een ‘heftige ingreep’. In de eerste jaren dat we die snoei deden stonden we per stok minutenlang te twijfelen over waar precies te knippen. Nu is het meestal een kwestie van seconden en knip – daar ga je… had je maar geen druivenstok moeten worden..
Maar daarmee ben je er nog niet: die takken moeten ook nog tussen de draden vandaan gehaald worden, en vooral dat is een hoop werk. Dit is dan het resultaat:

Eén of (liefst) twee eenzame takjes die de lucht in prikken. Als het goed is direct vanuit de kop van de stam (dus niet op de oude ligger). En vervolgens gaan we ergens in maart één van die twee twijgjes vlak leggen en aanbinden. Dat vlak leggen doen we het liefst als de sapstromen een beetje op gang zijn; dan breekt de tak minder snel (die tweede tak is niet voor niets reserve ;)). Dit is dan het uiteindelijke resultaat:

Op die ligger gaan weer nieuwe takken uitgroeien; daarvan laten we en zes tot acht staan en die mogen vervolgens per stuk twee tot drie druiventrossen gaan dragen.

Soms is er echter geen geschikt nieuwe ligger aan te wijzen (geen takken vanuit de kop) en vallen we terug op de cordon-snoei. Daarbij gebruiken we dan de ‘oude ligger’ en snoeien de oude uitlopers terug tot korte stiftjes met twee a drie knoppen; waaruit de nieuw takken zullen groeien. Dat ziet er dan zo uit:

Enfin, met een kleine vijfhonderd stokken een hele klus:

         

 

Met een hele berg takken als resultaat (die berg verdwijnt uiteindelijk in het paasvuur van Rectum/Ypelo ..)

En, als gezegd: een heerlijke en gezellige lunch als afsluiter:

Hoewel…. afsluiter…

Doordat we zo vroeg klaar waren was er nog ruim de tijd om samen met Hans en Sander de oogst van 2019 te proeven. Hans maakte er zelfs een uitgebreide proefnotitie van; zie daarvoor het volgende bericht.