Bovenstaande foto symboliseert het weer van de afgelopen weken. Veel regen en nu en dan wat zon. En dat heeft uiteraard ook z’n effect op de druiven. Inmiddels hebben we het eerste ras (van de vijf) geoogst en zijn we in gespannen afwachting wanneer de rest er af kan/mag/moet. Weer even een (uitgebreide) update:

Solaris

Ofschoon we hem eigenlijk nog wat langer hadden willen laten hangen zagen we dat de Solaris het niet lang meer vol zou houden.. De zwartrot groeide gestaag door en de opbrengst was (door de vorstschade) al niet best. Zoals vaker heel kort dag (op 2 sept) besloten de resterende druiven er op 3 september af te halen. Met inderdaad een ietwat schamele opbrengst van 56 kg niet super-fraaie druiven.

Vanwege de geringe opbrengst ditmaal ons ‘oude persje’ maar weer eens van stal gehaald. Want in de grote pers zouden we amper de bodem bedekken!

 

Het suikergehalte van 84Oe is wel aardig (maar we hadden op 100 gehoopt); met 9 g/l bovendien voor de solaris wat aan de zure kant. Ergo: niet 100% rijp, maar we doen het er maar mee. Na voorklaring zo’n 32 liter sap.

For the record:

  • na de voorklaring, voor de gist-toevoeging Siha Opti White toegevoegd. Zou moeten bijdragen tot meer complexiteit, vollere smaak en kleurstabiliteit. En bovendien niet alleen de frisheid en elegantie bevordert maar bovendien oxidatie tegengaat. Nou.. dat belooft toch wat. Het is voor het eerst dat we dit gistpreparaat toepassen.
  • Als gist hebben we ditmaal gekozen voor de Lalvin CY 3079 YSEO. Zou moeten bijdragen tot een romige wijn met aromatische fruittonen; bedoeld voor de ‘Bourgogne’ achtige witte wijnen. En aangezien we daar erg van houden sturen we graag die kant op. Bovendien is het gist ondersteund door de ‘gist-anabolen’ Lalvin Go-ferm’. Maakt het recept voor de gisttoevoeging ietwat ingewikkeld maar zou vorming van ongewenste nevenproducten moeten voorkomen.
  • Na enkele dagen hebben we de gisting bovendien versterkt door enkele toevoegingen van Uvavital; pokon voor de gist en (later) diammoniumfosfaat (DAP) – eveneens gistvoeding (maar stuk minder duur 😉 ).
  • Vlak voor het eind van de gisting bovendien, ook voor het eerst, Panzym Fino G toegevoegd. Een enzym dat zorgt voor extractie van mannoproteïnen. Het stabiliseert de wijn, aroma’s ontwikkelen zich beter en het mondgevoel neemt toe.
  • Op het eind van de gisting, na ca twee weken de malocid toegevoegd. Dat zijn bacteriën die een malolactisch gisting moeten bevorderen en zo het wat scherpe appelzuur om moeten zetten in melkzuur. Het verlaagt het zuurgehalte daarmee ietwat en maakt de wijn ‘ronder’ en voller. Juist bij niet volledig rijpe druiven hebben we vaak te veel appelzuur; zodoende. ook afgelopen jaren hebben we Malo toegepast overigens.

De overige druiven

We hebben dit jaar extra onze best gedaan de wijngaard onkruidvrij te maken. Dat was geen sinecure: na terugkomst van drie weken vakantie groeide het spul hier en daar zelfs de trossen in, zo hoog stond het. In de ‘paden’ direct langs de trossen wil dat nog wel door er tweemaal met de frees overheen te gaan. Maar ook tussen de stokken moest het echt weg. Dus de bosmaaier maar eens ter hand genomen; en dat ging an sich best goed. Maarrr.. nadat mijn mooie Stihl jaren geleden bij een insluiping gestolen werd moesten we het doen met een ratelende en trillende chinese kloon waarbij je het zweet al op de rug hebt staan voor je dat kreng gestart hebt.

Daarom nu toch maar geïnvesteerd in een professionele Husqvarna bosmaaier op accu. Kost een paar centen maar WAT  een genot is dat! Veel lichter en stiller en nog sterker ook! Ik kan het de meelezende wijngaardeniers van harte aanbevelen!

En ondertussen ligt de wijngaard er strakker bij dan ooit in deze tijd van het jaar:

Overigens is die onkruidverwijdering niet zozeer van belang omdat het er dan mooier uit ziet (wat beslist waar is). Het gaat er vooral om de schuilplekken voor de suzuki fruitvlieg maximaal te beperken. En dat vochtige hoge onkruid vindt hij heerlijk. Want inderdaad: we hebben ook dit jaar met dat pokkebeest te maken, met name bij de Cabernet Cortis, en vooral aan de zuidzijde van de wijngaard (nabij de houtwal dus – die ik komende winter qua lage begroeiing ga aanpakken).

Normale fruitvliegjes leggen hun eitjes alleen in overrijp en rottend fruit. Dit kreng doet het ook in nog niet rijpe vruchten; leidend tot zogenaamde ‘azijnsteek’. Vorig jaar hebben we om die reden de Cortis geforceerd vroeg moeten oogsten. Gevolg van die (te) vroege oogst is dat er uiteindelijk in de wijn teveel methoxypyrazines in zitten; leidend tot een paprikasmaak (typisch bij onrijpe Cabernet – HIER een verschrikkelijk ingewikkeld verhaal daarover). De rode Cortis van vorig jaar (die nog in het vat zit) heeft daar stevig last van; bij de rosé is het amper merkbaar.

Dus ja.. wat moet je: te vroeg oogsten en weten dat je een smaakafwijking krijgt waaraan je weinig kunt doen. Of maar afwachten en zien wat er overblijft. Dit jaar kiezen we voor het laatste en hopen dat de regen de seksuele driften van de vliegjes wat tempert (want daar lijkt het wel op).

En dan hebben we, net als bij de Solaris, bij alle rassen ook nog te maken met zwartrot. Vooral Johanniter heeft er last van, daarna Cortis. De andere twee wel een beetje maar vooralsnog marginaal. Ik verwacht dat dat zich niet al te sterk zal ontwikkelen.

Maar tsja.. na al dat gesomber toch even goed nieuws: Vooral de Gris en de Cabertin staan er verder prachtig bij. Kijk eens wat een mooie trossen aan de Souvignier Gris:

En ook de Cabertin ziet er veel belovend uit. Daar hadden we vorig jaar maar iets van 60 kg. van; dat gaat dit jaar minimaal het dubbele zijn, ondanks de vorstschade.

Meten is weten

En nu zitten we in de ‘meten is weten’ fase. Om de zoveel dagen het suiker en zuurgehalte meten. Suiker meten we met een refractometer; soort van kleine verrekijker waar je een druppel sap in doet. Zuur meten we door aan een meetbuisje al druppelend blauwloog toe te voegen en te wachten op het kleur-omslagpunt:

    

Op het moment dat het sap groen/blauw kleurt heb je het omslagpunt bereikt en kun je de zuurwaarde aflezen.

Teveel zuur duidt op onrijp, maar is niet per se erg: we weten inmiddels goed hoe we met dubbelzout het zuurgehalte terug kunnen brengen. Maar het gaat (bij blauwe druiven) ook om de ‘fenolische rijpheid’. Te zien aan kenmerken als de kleur van de pitjes en steeltjes en hoe ‘bitter’ de smaak van vruchtvlees en pitten is als je er op kauwt. Ook de mate waarin de pitten nog aan het vruchtvlees zitten en of de bes makkelijk loslaat van het steeltje vormen een indicatie.

In Zuidelijkere landen is de kans groot dat je te weinig zuur hebt, en dat gaat ten koste van de wijn. Dat risico is bij ons gering; zodoende is voor ons het suikergehalte toch de belangrijkste graadmeter. Ons streven is te oogsten bij minimaal 80 Oe. Dat lukt lang niet altijd; en dan zul je dus moeten aansuikeren.

Afgelopen week gingen de blauwe vrienden (de Cortis en Cabertin) in vier dagen van ca 75 Oe naar 77 Oe suikergehalte. Heel langzaam klimmend dus, de oogst nabij. Zojuist (19 sept) echter opnieuw gemeten en we komen nu op 74 Oe. Een daling!! Hoe kan dat!??

Heel simpel: afgelopen dagen was het regen-regen-regen. En dat water wordt opgezogen en belandt ook in de druif. Die groeit ervan (hiephoi: hogere opbrengst) maar de concentratie wordt minder (jammer dan: mindere kwaliteit).

Dusss… je wilt liefst niet alleen mooi weer tijdens de oogst (dat maakt het zóóó veel gezelliger) maar ook de dagen ervoor.

Het goede nieuws:

Dat ziet er GOED uit!!!

Zoals ik het nu inschat verwacht ik 90% kans dat we op 30 september de blauwe vrienden gaan oogsten. Bovendien schat ik 40% kans dat we meteen ook de Gris en Johan mee nemen. En als dát zo is wordt het echt een heel druk weekend waarbij we wat extra handjes (die sowieso altijd welkom zijn) goed kunnen gebruiken.

Mocht je zin en tijd hebben: laat graag weten via 06-11649313 of mail me even.