Stand van zaken juli 2016

We lopen weer geweldig achter qua verslaglegging, waarvoor excuus! Ondermeer de botteling hebben we in de blog overgeslagen, dat hou je nog tegoed.

Maar, in het kort: alles van 2015 zit inmiddels in de fles. Sterker: het meeste is er al weer uit, want het smaakt prima. Totaal een kleine 200 flessen zijn het geworden, vooral Johanitter met 25% Gris. opmerkelijk was dat onze nieuwe pomp het goed gedaan heeft. Zo goed zelfs dat bij het steriel filteren het laatste beetje kleur uit de Rosé is gehaald en we feitelijk een ‘blanc de noirs’ hebben gemaakt.

Enfin. Zoals je hebt kunnen lezen op facebook hebben we dit voorjaar geïnvesteerd in een pomp met ongeveer vijfvoudige capaciteit van de we hadden staan. En bovendien in zo’n honderd meter dikke slang en extra sproeiers, zodat we in één keer de hele wijngaard kunnen besproeien. Reden is niet de droogte, maar de vorst. Door de platen nat te houden tijdens de vorst zullen de knoppen daar het vormen van een ijslaagje beschermd worden tegen bevriezing.

De afgelopen twee jaar stevig last gehad van vorstschade en dat wilden we nu echt proberen te voorkomen. En dat is gelukt! Totaal vijf nachten gesproeid (waarvan er vermoedelijk maar twee echt nodig waren, maar soit). Het resultaat is dat we nagenoeg geen last hebben gehad van bevriezing; hooguit één johanniter-stokje op de uiterste hoek. Dus da’s mooi!

Vervolgens het natste voorjaar sinds begin van de metingen, met bovendien nu en dan heftige hagelbuien. Vooral dat laatste leek even heftig schrikken: enkele van de liggers waren compleet getordeerd:

Gelukkig viel ook dat allemaal reuze mee.

Daarnaast was, met al dat water, de temperatuur ook nog alsmaar rond de 20 graden. Ideale omstandigheden voor de ontwikkeling van (valse) meeldauw. Echter: door een goed spuitregime hebben we zelfs dat goed onder controle weten te houden en is er op dit moment werkelijk geen fractie van schimmel te bespeuren!

Met als gevolg dat wijngaard De Hinn en anno 13 juli 2016 beter bij staat dan ooit te voren!

Kijk maar naar de foto’s, van rechts naar links:

Johanniter:

Lijkt wat meer last te hebben van misbloei dan voorgaande jaren. Betekent dat de trossen wat minder dicht bezet zijn, wat bij de Johan misschien wel eerder een voordeel dan een nadeel is. Deze druif vormt namelijk héél compacte trossen, wat het risico op rotting vergroot – zeker omdat deze pas heel laat geoogst wordt. We zijn er wel tevreden mee.

Solaris:

Solaris blijft een moeilijk geval. Om misbloei te voorkomen hebben we voorbij de helft van de bloei ‘getopt’ zodat de energie naar de vruchtontwikkeling gaat in plaats van naar de takken. Dat heeft vast wel iets geholpen, maar toch zien we de nodig misbloei. Tegelijk echter ook de behoorlijk wat kerngezonde trossen die bovendien snel ontwikkelen. Het geheel loop naar schatting een maand voor op vorig jaar en dat geeft de burger (veel) moed! Nu alleen hopen dat de wespen ‘m een beetje met rust laten, volgende maand.

cabernet Cortis:

Da’s misschien nog wel de grootste verrassing: die lijkt het echt super-goed te doen. Sommige stokken hebben het wat moeilijk, maar de meesten tonen prachtige en veelbelovende grote trossen. Wat zal dat er mooi uitzien als de omkleuring heeft plaatsgevonden! We waren (afgezien van de kleur) behoorlijk tevreden over de rosé die we vorig jaar van deze druif maakten dus gaan dat dit jaar vermoedelijk deels weer doen. Maar daarnaast zijn we ook beslist voornemens een eerste poging te doen rode wijn van eigen (in plaats van gekochte) druiven te maken.

Helaas bevindt de Cortis zich wel in de hoogste risico-zone, samen met de cabertin: het Suzuki fruitvliegje. Zie wat ik daar elders over schreef. Naar verluidt zullen we in 2016 aanmerkelijk meer last van dat pokkeding gaan hebben dan vorig jaar, dus we houden ons hart vast.

Een probaat weermiddel is er nog niet, wel zijn er wat experimenten. Wij hebben in dat kader gespoten met Siliforce; een (duur) spuitmiddel dat de schil moeilijker doordringbaar moet maken zodat het pokkebeest er moeilijker een eitje in kan leggen. We hopen er het beste van; zou toch droef zijn als deze potentie bedorven zou reken!

Souvignier Gris:

Enorm lange, mooi open trossen. Opvallend is dat ze zich sterk verdelen over de hoogte van de uitlopers waardoor er sprake is van een wel héél brede troszone. En die is dan ook amper bladvrij te maken (dan blijft er te weinig over). Hoeft ook niet: het blad is niet al te groot en mooi verdeeld; bovendien ‘dieft’ de Gris maar weinig waardoor de loofwand van nature vrij open blijft. Straks, in september kleuren deze druiven om naar een rosé kleurtje (nee… daar maak je géén rosé van… 😉 ).

Cabertin:

De Cabertin is duidelijk het slechtste jongetje van de klas. Even oud als de Cabernet Cortis, maar heeft een behoorlijke ontwikkelingsachterstand. Staat er een beetje zielig bij maar heeft toch best de nodige trosjes. Als je goed kijkt zie je ook dat het oudste blad een beetje gaat ‘herfsten’. Dat duidt op een gebrek ergens aan; vermoedelijk magnesium. Hebben we bij anderen rassen ook wel gezien en is iets waar vooral de jonge planten last van kunnen hebben. Hebben wel wat extra voeding gespoten, maar ik verwacht/hoop dat dit zich met de jaren vanzelf oplost.

Erg benieuwd wat deze druif gaat worden. Dat ie wat achterloopt vinden we overigens helemaal niet zo erg; liever dat dan dat ie net zo hard groeit als de Solaris (want dat levert heel veel extra snoeiwerk). Ook hier overigens groot suzuki risico..

En tsja… we hebben natuurlijk nog meer gedaan, afgelopen winter: we hebben ook nog een pers gerestaureerd! Hij is weliswaar nog niet helemaal klaar (zie platen op de voorgrond), maar het begint er toch echt op te lijken. Alleen: de kippen denken dat het een kippenhok is; benieuwd wat dat gaat betekenen voor het terroir…

Ook werd dit najaar de jeu-de-boules baan van de nieuwe deklaag voorzien (de oude was véél te zacht en grof); hij is enkele weken terug door onze vrienden van camping Chateau de Montrouant ingewijd en veel beter nu!

Enfin… laat de zon (eindelijk) maar komen!