Amper een mooiere dag denkbaar eind september…
Schijnbaar was er nachtvorst aan de grond. De voorspellingen waren dat het lang nevelig zou blijven…..
Maar nee hoor: reeds om een uur of negen ’s ochtends trok het boven de wijngaard open…
En ofschoon de omgeving nog behoorlijk troebel bleef scheen er over de wijngaard een heerlijk zonnetje. Ook al was het nog vrij fris: het aantal kledinglagen werd rap minder..
Het snoeien was echter een zoekplaatje… Zjezussss.. Wat had die Botrytis snel toegeslagen! Een week terug was het nog zoeken naar een trosje met pluizige schimmel… Nu was het eerder andersom… Moet toegeven: ik ben al geen ochtendmens, maar ik had vandaag een paar uur extra nodig om een beetje opgewekt te zijn, wat een drama!
Betekende dus werkelijk elke tros minutieus bekijken… Alle druiven met aantasting door wespen of botrytis op de grond, de rest in de emmer. Secuur klusje dat tijd kostte; en dan is zo’n verf-emmer wel handig om er ondertussen even bij te kunnen gaan zitten..
Maakte dus ook dat wel blij waren met elke gezonde tros… ook al zitten er maar tien druiven aan… Wie het kleine niet eert…. Josine laat zien dat we zelfs zo’n trosje waarderen..
Ook knap irritant dat die wespen op zoek blijven naar suiker. We hadden gehoopt dat de koude nacht ze de nek om had gedaan, of dat ze tenminste zouden uitslapen.. Maar nee… Betekende soms dus ook alert reageren tijdens het knippen van een tros waar ze soms met z’n achten in één druif zaten. Opvallend was wel dat de wespen wat traag, en totaal niet agressief waren.. Best te doen..
Uiteindelijk viel de opbrengst toch behoorlijk mee en hebben we er zo’n 55 kilo gezonde Solaris af kunnen knippen (optimum: viermaal zo veel). Tijdens het ontstelen nog een laatste selectie..
En na een paar uurtjes enzym-inwerking (for the record: geen malostop ditmaal) vervolgens in de pers.
Nadien voor alle zekerheid toch eerst wat grunacol toegevoegd. Dat is een soort van norrit, om eventuele botrytis-restanten en gevolgen van wespenvraat te binden en, na toevoeging van bentoniet en, een tijdje later, gelatine, een zo zuiver mogelijk sapje over te houden.
En dit is het resultaat: 32 liter sap.. Met een suikergehalte van 72 Oe (SG 1072 dus..) en 8,9 gram zuur per liter. Dat laatste is prima. Dat eerste eigenlijk veel te laag, solaris zou eigenlijk 90 a 100 moeten halen.. Komt vermoedelijk omdat juist de rijpste bessen aangetast waren, en dus niet meegenomen; in combinatie met ‘verlating’ door vorstschade. We zullen we wat moeten bijsuikeren (we willen naar zo’n 12 procent alcohol; wat betekent dat er op die 32 liter dik 1 kilo suiker bij zal moeten). Maar de smaak lijkt goed. Geen gras, geen ‘groen’, veel ‘solaris’.
Het zuur is zelfs wat aan de lage kant; we zullen op deze solaris geen malolactische gisting loslaten.
Is dit het nou, voor 2015??
Oh nee! Allerminst! 2014 was een rampjaar, 2013 met total 200 flessen heel goed. De solaris zal leiden tot 30 a 40 flessen, maar is maar één van de vier rassen die we dit jaar oogsten, bovendien de zwakste broeder van het stel.
Zowel de Johanniter, Cortis als Souvignier Gris zien er nog héél goed uit. Zowel druiven als blad. Ze hebben nog even een paar weken goed weer nodig. Komende week ziet er alvast goed uit.
Maar het is afwachten.. de kans dat we met 2015 ons topjaar 2013 evenaren is echter niet ondenkbeeldig.
Apropos: tijdens het persen één van de laatste flesjes Solaris 2011 geproefd. Net als de Johanitter: heeft zich geweldig goed ontwikkeld! We drinken te jong! Opmerkelijk was dat deze wijn met iets van 7,8 g/l zuur in de fles ging, maar ik nu 6 g/l gemeten heb. Zuurafbouw in de fles, maar volstrekt geen botertonen; dus vermoedelijk ook geen malo. Maar ook geen neerslag van wijnsteenzuur… Vaag, vaag. Hoe dan ook: beter dan verwacht.
Enfin, komende weken vinger aan de pols houden.. vermoedelijk nog twee oogstdagen..
Stay tuned..