Alsof een paar honderd babyfruitvliegjes zwaar aan de dunne zijn… Oogst Cabernet Cortis

Nee… daar wordt je niet vrolijk van… Was ik aanvankelijk nog optimistisch over dat pokke-vliegje waar alle fruit-telers in heel Europa slapeloze nachten van hebben: wij hadden hem nog amper gezien. “Dus dat loopt wel los”.

Nou… het valt eerlijk gezegd ook wel mee.. Maar de suzuki is absoluut present. Zo bleek althans vandaag bij de oogst van onze, vooralsnog, enige blauwe druif: de Cabernet Cortis.

Ter info: de Suzuki, ik schreef er al eerder over, is een fruitvlieg die een gaatje kan boren in, zelfs onrijpe, vruchten; en daar z’n eitjes in legt. Klinkt als weinig spannend, tot je een tros in handen hebt waarvan slechts één besje besmet is. Men heeft het over ‘azijn’ effect maar het is echt véél erger dan dat. Bah, bah, bah, wat een ronduit smerige lucht komt er dan uit zo’n tros. Alsof een paar honderd babyfruitvliegjes zwaar aan de dunne zijn.. Echt heel, heel erg vies; dat wil je niet in je wijn!

Dussss…. veel meer nog dan bij de Solaris vandaag heel precies elke tros bij oogst onderzocht. En niet in één worp in de kneuzer/ontsteler maar handmatig, tros voor tros. Aan elke tros ruiken en handmatig alles dat maar enigszins niet koosjer leek verwijderd. Veel extra werk.

Het goede nieuws: het was nog niet al te veel. De Cortis staat er pas drie jaar en leverde nog niet zo veel druiven. We hebben van totaal 100 stokken 35 kilo geplukt, na persing leidend tot 20 liter sap. Met een suikergehalte van een dikke 70 Oe niet zo rijp als we hadden gewild, maar wel met een gezonde kleine 9 g/l aan zuur. Het is een blauwe druif waar je normaal een rode wijn van zou maken, maar, mede vanwege de geringe hoeveelheid, kiezen we dit jaar voor Rosé. Dat wordt de dus eerste ‘Rectum Rosé’.

Toen we vanochtend begonnen was alles nat van de dauw. De beginnende bortytis (zie eerdere berichten) was daardoor volstrekt niet zichtbaar. Afgezien van de suzuki leken bijna alle trossen daardoor echt perfect. Veegde je met de vinger over de bessen dan voelde je echter soms een soort korreligheid en dat was evident de botrytis.

Toch zat die maar op hooguit 5% van de trossen, en dan nog slechts beperkt. We hebben dus, afgezien van de duidelijk door suzuki aangetaste trossen, alles meegenomen en na de persing ook op de Cortis de actieve kool losgelaten, in de hoop dat die de vervuiling bindt en naar de bodem trekt. Met een pH van ca 3,1 is dat echter geen zekerheid. Heeft iets te maken met positieve en negatieve lading. We doen, kleinschalig als we werken, geen lab-metingen dus moeten in de praktijk maar afwachten wat het resultaat is…

Ondertussen verloopt de gisting van de Solaris prima en hebben we aan één van de twee flessen de ’trenolin bukket’ toegevoegd. Een enzym dat het vrijkomen van de druif-eigen aroma’s zou moeten versterken. We willen graag weten of wat beloofd wordt ook klopt dus vinifiëren apart: met en zonder toevoeging. Benieuwd naar het effect.

Morgen de Cortis overhevelen, suiker toevoegen en het gist er op.

Hieronder wat foto’s van de tweede oogstdag 2015.