Het zit er weer op, het zit er weer in! De oogst van 2016 is gebotteld (m.u.v. de rode, die nog minimaal een half jaar moet wachten..).

Gisteren zijn we reeds om 10.30 aan de drank gegaan. Bedoeling was immers op zaterdag en (paas)zondag te gaan bottelen. Maar dat moet je wel eerst bepalen wat je precies in de fles gaan doen. Wordt dat ‘mono-cepage’ of toch een blend van verschillende druivensoorten? Moet er wellicht nog wat ‘Suss-reserve’ (= puur druivensap) bij?

En dat was nog best lastig, getuige ook de foto’s van het blending-proces:

Je hoort het kraken, de twijfel spat van het scherm!

Vooral de uitdrukking van René verraadt enige twijfel over het zuurgehalte van de Johanniter:

Ondergetekende bleef in dat proces natuurlijk de rust zelve: Ach! dan doen we toch nog een beetje van dit bij!!

Al met al is de uitkomst van deze sessie dat de Souvignier Gris, Solaris en Cabertin Rosé zonder verdere manipulatie 1op1 de fles in gaan. Bij de Johanniter besluiten we echter toch 2% puur druivensap toe te voegen om de wijn iets ‘vriendelijker’ te maken.

Daarnaast hadden we in eerdere fase al een blend gemaakt van 50% Johanniter, 25% Gris en 25% Solaris; die hebben we onveranderd gebotteld.

Meest frappante was de Cabernet Cortis Rosé. Daarbij is tijdens het gistingsproces een fout ontstaan, leidend tot een soort van velpon-geur en -smaak. Aanvankelijk was de discussie of we die überhaupt zouden gaan bottelen. Maar we hebben het niet meteen door de gootsteen willen gooien en verschillende combinaties en verhoudingen geprobeerd. Uitkomst was een bijzondere combi, met toevoeging van 1,5% puur sap, 10% Solaris en 5% van de Rode Cabernet Cortis. Het resultaat mag er zijn, we denken dat het een heerlijk terrasrosé is en genoemde fout nagenoeg niet meer bespeurbaar!

Enfin, na een voedzame lunch was het tijd om te gaan bottelen, en dit is de opstelling daartoe:

Rechtsonder zie je de ‘bron’, veelal verdeeld over verschillende vaten/flessen. Die wordt door de pomp linksboven geleid door een filter geladen met steriel-platen en vervolgens naar het ‘verzamelvat’ middenboven. Vervolgens gaat, in een volgende stap de wijn via zwaartekracht naar ons nieuwe afvul-apparaatje (dat ding met de drie stangetjes). En dat ziet er dan zo uit:

En zo dan een kleine 400 flessen..

Die flessen komen natuurlijk niet uit de lucht vallen, maar worden één voor één uit de aanhanger geraapt:

En vervolgens gespoeld met sulfietwater (om te ontsmetten) en op de ‘flessenboom’ gezet (om uit te druipen):

Na het vullen moet er allicht ook nog een etiket op, da’s handig om te weten wat er in zit (zie ook verderop).

Het moge duidelijk zijn: het weer was even ‘iets frisser’ dan slechts een week eerder. Beetje fris en een straffe wind.

Maar toch kwamen de etiketten er keurig op…

Het hele proces verliep een stuk sneller dan verwacht. We hadden gerekend er twee dagen over te doen maar, ondanks dat we na alle voorbereidingen pas om 15.00 begonnen met het echte bottelen zat alles er om 21.00 in. De ‘zooi’ ruimen we morgen wel op:

De volgende dag gecapsuleerd en verzameld in de loods:

Maarrr.. wat doet die wasbenzine daar?

Zoals eerder gemeld: we hadden een briljante vondst om één etiket voor meerdere druivensoorten te kunnen gebruiken. Moet je natuurlijk wel zorgen dat je de rode stip bij de juiste druif zet; en dat je niet die twee rosé’s omwisselt.. 😉

Gelukkig is die rode stift met wasbenzine bijna helemaal weg te poetsen:

Enfin; paaszondag bracht nog een andere verrassing: er wordt komende dagen nachtvorst voorspeld. Terwijl de knoppen al aardig aan het uitlopen zijn:

Ondanks het erg wisselvallige weer daarom met Frostect gespoten (zie eerder bericht) en bovendien de sproeiers klaargezet en getest. Laat maar komen: we zijn klaar voor seizoen 2017!