Voor wie denkt: leuke hobby! Ik start morgen en eind dit jaar heb ik mijn eerste wijn: forget it!

Een wijngaard als hobby vraagt om engelengeduld. Voor je je eerste wijn kunt maken moet je eerst drie jaar schoffelen. En vervolgens een paar jaar ‘aanklooien’ voor je het een beetje in de vingers hebt. Wij zitten op dit moment in ‘aanklooi fase 3’, met neiging naar ‘het een beetje in de vingers hebben’.

Het probleem is namelijk niet alleen dat die druiven tijd nodig hebben om te ontwikkelen. Het probleem is ook dat geen jaar hetzelfde is. Enerzijds verschilt het klimaat, anderzijds doe je ook in de vinificatie per definitie kleine dingen anders. En dan is het soms heel moeilijk te bepalen wat nu precies waardoor veroorzaakt wordt.
Tuurlijk: daar kun je lessen voor volgen en boeken over lezen (hebben we ook gedaan) maar dan merk je ook dat er visies zijn die haak tegenover elkaar staan. En allemaal hebben ze evenzeer gelijk. uiteindelijk moet je gewoon zelf je weg vinden.

En dat geldt ook in de wijngaard zelf. Qua bladbeheer, bemesting, spuiten etc. Je doet je best. Meer kun je niet doen. Bij de Johanniter en de Solaris gaat dat inmiddels heel aardig, bij de VB 91-26-05 absoluut niet.
Het eerste jaar dat er druiven aan zaten viel nog wel mee. Er kwam best een aardige druif vanaf. We hebben er een rosé van gemaakt. Die wemelde nog van de fouten (was vermoedelijk zelfs licht toxisch – althans: altijd leuk om dat te vertellen als er net een fles leeggedronken is ;)). Maar er zat wel potentie in.
We waren dan ook erg verrast bij een bezoek aan Youp Cretier van de prachtige wijngaard Hof te Dieren te horen dat hij ze inmiddels allemaal gerooid had… “Op twee na, en die doen het nu ineens wèl goed”, was vervolgens de hoopgevende mededeling.

Pokke druif

Nou… om een lang verhaal kort te maken: het is gewoon een pokke-druif. Ondanks hybride ernstig gevoelig voor valse meeldauw; die zelfs zo heftig doorwerkt dat de plant het jaar erna vrijwel geen enkele druif gaf. Een jaar later wel weer druiven, maar die hoefden we niet te oogsten: ze vielen er door lamsteligheid spontaan van af. En dat kàn dan wel weer veroorzaakt zijn door magnesiumgebrek maar jongens… daar hadden we toch juist een hoop van gespoten?? Wat moeten we dan nòg??

Maar vergeet niet: zodra je zo’n druif rooit en een nieuwe aanplant wordt je weer drie jaar teruggeworpen in de tijd. En dan heb je ook nog de twijfel of je de druif überhaupt wel genoeg tijd hebt gegund. Al met al geen lichtvaardige keuze dus.
En bovendien: het is al werk genoeg, die hele wijngaard. Weinig zin almaar noeste arbeid te verrichten terwijl je almaar het gevoel hebt het voor niets te doen.

Voorjaar 2013 dan ook de knoop doorgehakt: hij gaat op marktplaats. Gratis af te halen: 100 wijnstokken; zelf uitgraven, breng graag een lekkere fles mee… (Dat scheelde ons het werk van het uitgraven immers, en wie weet slaat de druif bij een ander wèl aan.. ). Enfin.. zo geschiedde. Exit VB 91-26-05. Welkom Cabertin en Cabernet Cortis.

Voor meer info over de VB 91-26-05/Cabernet Colognes: zie Brabantse Wijnbouwers