Dit weekend was de beurt aan de rode wijn van de Cabernet Cortis. Die heeft twee weken ‘op schil’ in twee, deels gevulde, vaten van resp 110 en 60 liter. De gisting ging razendsnel van start, misschien zelfs iets te hard.
Het was voor het eerst sinds lang dat we rode wijn maakten, en bovendien voor het eerst in deze hoeveelheid, in zo’n groot vat. Wat we niet wisten (maar nu wel) is hoe zeer de temperatuur op kan lopen tijdens dat gistingsproces. Optimaal was een temperatuur geweest tussen de 20 en 25 graden maar we hebben op een gegeven moment (korte tijd) een temperatuur van maar liefst 34 graden gemeten (terwijl het gist eigenlijk maximaal 30 graden aankan..).
Een ‘normale wijnboer’ zal dan z’n most koelen, maar wij zijn maar amateurtjes met beperkte hulpmiddelen.. Wat ook een rol speelde is dat de oogst vrij vroeg was, met bovendien de warmste september ooit. Dus afkoelen door buiten te zetten hielp ook niet echt 😉
Enfin, het proces lijkt desalniettemin uitstekend verlopen: ofschoon nog erg tannineus (wat normaal is) is de smaak vol, fruitig en rond; dat wordt een stevig wijntje. Erg spannend! Gaat nog wel om geduld vragen – minimaal een jaar rijping (en vermoedelijk meer).
Hoe dan ook: we hebben het ‘vrije sap’ (de lekwijn) afgetapt en de rest in de pers gemikt. Dat was nog een lastig klusje want, ook al was het 110l vat nog slechts eenderde gevuld: toch lastig om boven je hoofd te tillen…
Maar het is gelukt.. de ‘koek’ mooi droog, pitten ongeplet.
En nu staat het spulletje in de kelder… geduld geduld geduld.
Merk trouwens op: de rosé staat nog steeds te gisten. Al twee weken, en nog steeds suikers.. Da’s mooi… hier gaat het temperatuurbeheer wél goed 😉
Geef een reactie